به گزارش خبرگزاری «حوزه»  آیت الله علوی بروجردی امروز در جمع طلاب و فضلای حوزه با اشاره به دوران امام حسن عسکری(ع) و زمان غیبت حضرت حجت(عج)  گفت: در دورانی هستیم که امام و قائدمان از دیده ها پنهان است و در این ایام، پدر بزرگوار ايشان در حد اعلاي مظلوميت در سامرا و در سن بيست و هشت سالگی به شهادت رسیدند.

رشد حرکت شیعه در دروان امام عسكری

   ایشان در طول مدت عمرشان، به صورت محترمانه در يك منطقه پادگاني و عسكري زنداني بودند و درفضاي امنيتي و نظامي به سر می بردند؛ اما در دوران امام عسكري با همه اين محدوديت ها و فشارها و علی رغم عمر كوتاه ایشان، تعداد وكلايشان نسبت به سایر ائمه اطهار علیهم السلام و حتي از امام هاديعلیه السلام بيشتر بوده است و مكاتبه‌هاي بسیاری از آن زمان تا کنون باقی مانده است.

 بنابراین، با جود محدوديت امام علیه السلام، رشد حركت شيعه بسیار زیاد شده بود و لذا حكومت احساس خطر مي‌كرد و ایشان را تحت نظارت و زنداني قرار داد؛ ولی به خاطر پشتوانه مردمی تا مدتها جرأت به شهادت رساندن امام را نداشتند؛ زیرا این مسئله برای حکومت دارای هزینه سنگینی بود و بعد از شهادت هم هزينه آن را دادند، تا آنکه بعد از فشارهایی كه پس از شهادت امام حسن عسكري علیه السلام بر روي اين خانواده پیش آمد دوران غيبت اتفاق افتاد.

 من در گذشته این نکته را بیان کرده‌ام، رواياتي كه از بردن نام حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالي فرجه الشريف منع مي‌كند، فقط حمل بر احترام نیست، بلکه با قراین موجود در روایات يك وجه ديگری هم دارد؛ و آن عبارت است از حفظ جان شيعيان؛ چرا که حكومت مي‌خواسته است که اصلا فرزندي به نام فرزند امام عسكري در اذهان و در خارج وجود نداشته باشد و لذا بعد از شهادت امام حسن عسكري(ع) خانواده حضرت را هم از شهر بيرون بردند به جاهاي دور دست انتقال دادند و حتي اموال امام را هم تقسيم كردند که مردم خیال کنند ایشان فرزندی ندارد و لذا حتی این اموال را بين ورثه زنها و برادر ایشان مانند جعفر و ديگران، تقسیم کردند. لذا، حکومت به نام امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف  خیلی حساس بودند. از این رو، نام امام بين يك طيف خاصي از خواص حضرت امام عسكري علیه السلام مطرح بود.

وقتي از آن عالم بزرگ و صحابي امام عسكري علیه السلام درباره فرزند ایشان سوال مي‌كنند، مي‌فرمايد: امام فرزندي ندارد، ولی وقتي که او را قسمش مي‌دهند و او نیز اطمينان پيدا مي‌كند، مي‌گويد: امام فرزندی دارد که من او را در آغوش کشیده ام و خودم او را بوسيده‌ام؛ اما شما را به خدا قسم می دهم که به کسی نگویید که جان شيعه به خطر مي‌افتد و همین تعداد شيعه هم كه مانده ازبين ميرود.

سختی کار نواب امام زمان

در اين شرايط، وكلاي امام كارها را انجام می‌دادند و بعد از شهادت هم، نواب خاصه امام عصر کارها را بر عهده داشتند. البته، نواب خاصه هم تحت فشارهای عجيب و غريبی بودند. هرچند آنان از محدثين بزرگي بودند، اما از طريق از طریق کسب و کار، امرار معاش داشتند. لذا، حتی ایشان بين همه مردم به عنوان نایب مطرح نبودند و فقط خواص شيعه مي‌دانستند.

 لذا شهادت امام عسكري علیه السلام در سن بیست و هشت سالگی يكي از واقعه هاي بسيار تاسف بار در تاريخ اسلام هست، مخصوصا، مظلوميتي كه خانواده امام بعد از شهادت امام تحمل کردند تا جایی که حتی برای نماز بر جنازه مطهر امام، جعفر بیرون آمده بود تا اینکه ناگهان امام زمان در شکل فرد خردسالی ظهور کردند و جعفر را کنار زدند و خود نماز را اقامه کردند؛ و بعد كه نماز تمام شد وارد آن سرداب مقدس شدند و مسئله غيبت شروع شد. این امر براي شيعه يك واقعه اي است كه هيچ وقت فراموش شدني نيست.

امام که در دوران جوانی به  شهادت رسیدند، اصلا حج و عمره مشرف نشدند چون نمي‌توانستند از آن محدوده خارج شوند تا اینکه تحت كنترل به شهادت رسيدند.